Uzaktan çok uzakatan Ortadoğunun bağrından kopup gelen bu ses bana mutlu çocukluğumu ve en çok ta dedemi hatırlatıyor. Dedemin yılar önce evde dinlediği müzikleri hatırlatıyoor..O zamanlar öyle küçüktüm ki köyde, dedemlerin avlusunda konuşulanları anlamlandırmaya çalışıyordumm. Öyle hızlı konuşuyorlardı kii anlamaya çalışırken adete kayboluyor sonra arapçaya karışık türkçe bir kelimeyle irkiliyordum... Anneannem tavuklarla hatta kedilerle bile arapça konuşyor bense onların bile arapça bilmesine şaşırıyordum..
Çok mutlu bir çocuktum ben dedemin avlusunda kurulan büyük sofraları, aile boyu yenilen yemekeleri, arapça müzik eşliğinde kendinden geçen ve tüm sıkıntısını unutup kendisni mutluluğun kollarına bırakan ailemi yıllar geçse de, o avludan çok uzakta yaşasamda asla unutmayacağım..Belki bir portakal çiçeği kokusu, bana dedemin bahçesine kuzenlerimle nasıl izinsiz kaçtğıımızı hatırlatacak yada belki fırından çıkan ekmek kokusu anneannemin bize tandırda yaptığı yedikçe yediğimiz eklemekleri hatırlatacak.Her hatırladığımda yüzümde kocaman bir gülümseme belirecek çünkü çok mutlu bir çocuktum ben...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder