Her genç kız yada genç erkek bir gün evlenecene inanır... Kızlar küçük yaştan itibaren gelinliğinden evindeki en küçük eşyaya kadar hayalini kurar, eşinin onu çok seveceğine inanır. Erkekler ise kendisine öğretilen ahlaki normlara ailesine uygun olabileceğine inandığı bir insanla evlenmek ister, belki daha mantıklıdır.
Pek nedir aşk? aşk evlilği getirir mi ? Durmadan, bıkmadan ,usanmadn birni düşünmek mümkün mü? ''Sonsuza kadar mutlu olacağız!'' sözü gerçek mi?
Bir evliliği devam ettiren eşlerin karşılıklı beklentilerine cevap verebilmesi hatta belki gerektiğinde şartları zorlayabilmesidir. Eşinin varlığına şükredip kaybetmemek için kaf dağının ardındaki anka kuşundan bir tutam tüy getirebilmektir. Eşinin beyaz atlı prensi olup onun için korkunç ejderhalarla savaşabilmek ya da sevdiğinin yanında olabilmesi için rapunzel gibi saçlarını çok sevdiği prensine feda edebilmektir.
Prens Külkedisini mutfakta temizlik yaparken fakr etseydi yada Pamuk prenses ormanada yakşıklı prens yerine çirkin SHREK'e aşık olsaydı daha bizden olmaz mıydı?
Bu gün artık evlilikler zamansızlıklara, uzun iş saatlerine,kişisel çıkarlara ,özerk hayatlara yenilmektedir.
''Anlayış'' kelimesinin sınırları genişletilmiş neredeyse aldatmalara bile gösterilmesi gereken bir tutum halini almıştır. Zamanla çoğalan boşanmalar ''Hastalıkta ,sağlıkta;iyi günde, kötü günde'' sözünü yalanlarcasına artmakta,eşler giderek daha fazla yalnızlığı tercih etmektedir.
Televizyonlarda evlilik programları artarken boşanmaların da aynı hızla artması ne kadar da ironiktir değil mi? 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder